Zijn 12,5 jarig jubileum, dat viert Edwin Kilsdonk (chauffeur, Hollander) vandaag! Maar, eigenlijk werkt de 54-jarige chauffeur al ongeveer zijn hele leven bij Hollander. “De menselijke benadering sprak me direct aan, én nog steeds.”
Wil je Edwin feliciteren? Plaats een reactie onder het LinkedIn-bericht.
“Ik zat op het lager middenstandsonderwijs waar ik een opleiding heb gedaan voor het ondernemersdiploma met een aanvullende cursus voor mijn vakbekwaamheidsdiploma AGF.
Daarom liep ik stage bij Piet De Ruiter in Dordrecht. Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met Hollander. Ik startte er als orderpicker. Een keer ben ik er een jaar tussenuit geweest om bij mijn vader in de zaak te werken.”
Daarna kwam Edwin terug bij Hollander en startte hij als vrachtwagenchauffeur: “In mijn vak zijn de omstandigheden elke keer wisselend, dat maakt het zo interessant. Ik vind het prettig om alleen in de wagen te zitten: dan geniet ik van de rust. De radio staat wél altijd aan. Op een zender met Nederlandse hits. Ik ben echt fan van Nielson, die komt toevallig ook uit Dordrecht.”
"Ik vind het prettig om alleen in de wagen te zitten: dan geniet ik van de rust. De radio staat wél altijd aan."
Noodlot slaat toe
6 jaar geleden, op zijn 48e, werd Edwin getroffen door een herseninfarct. Een spoedopname van 2 weken in het Dordtse Albert Schweitzer ziekenhuis en een 6-weekse revalidatieperiode in Revalidatiecentrum Rijndam in Rotterdam volgden. Amper 6 weken weer thuis sloeg opnieuw het noodlot toe en kreeg Edwin voor de tweede keer een herseninfarct: “Je voelt er niets van, maar ik bleek een hoge bloeddruk te hebben.”
“Je voelt er niets van, maar ik bleek een hoge bloeddruk te hebben.”
De knop om
“In totaal heb ik 1,5 jaar in de ziektewet gezeten, voordat ik weer kon gaan werken”, vertelt Edwin. Een re-integratie periode in de Fustloods volgt, voordat hij weer achter het stuur kruipt: “Ik ben nog steeds blij dat ik weer kan rijden, want dat is wat ik het allerliefste doe. Eerlijk gezegd zag ik er ook tegenop, maar op een gegeven moment gaat de knop om en kun je weer opkrabbelen. Eerst ging ik een aantal keer met iemand mee, voordat ik weer wat kortere routes alleen reed. Het gevoel van de eerste keer weer alleen in de wagen zal ik nooit vergeten.”
“Ik ben nog steeds blij dat ik weer kan rijden, want dat is wat ik het allerliefste doe."
Rust, reinheid, regelmaat
Sinds Edwin ziek is geweest, gaat hij heel goed op de rust, reinheid en regelmaat die hem bij Hollander geboden wordt: “Het is fijn dat ze op het werk rekening met me houden. Soms is het lastig want aan de buitenkant zie je niets aan mij. Tegenwoordig rijd ik altijd dezelfde route: van Barendrecht naar Best. Daarna moet ik weleens naar wisselende klanten maar ik rijd altijd via Reuver in Noord-Limburg weer terug. De ene week werk ik 5 dagen en de andere 4. Ik sta ’s ochtends om 3.15 uur op en start mijn werkdag om 4.30 uur. 6 uur slaap heb ik écht wel nodig, anders ben ik de volgende dag geen mens.”
"Tegenwoordig rijd ik altijd dezelfde route: van Barendrecht naar Best."
Door weer en wind
De ene dag een stralende zon, de andere een heftige sneeuwbui? Edwin is niet zo snel onder de indruk van storm, winterse buien of andere uitdagende weersomstandigheden: “In Nederland kan het alle kanten op, maar ik maak me totaal niet druk om het weer. Ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat mijn wagen omviel ofzo. Het spannendste dat ik beleefd heb, was toen ik in Zuid-Limburg een talud opreed waar een heel dun laagje sneeuw op lag en mijn vrachtwagen ging schuiven. Uiteindelijk bleef hij gelukkig staan.”
“In Nederland kan het alle kanten op, maar ik maak me totaal niet druk om het weer."
Stip aan de horizon
Edwin is bij Hollander een tevreden man. Gezond zijn 25-jarig jubileum halen, dat is dan ook zijn stip op de horizon. “Ja, het kan nog precies. Ik ben nu 54 en dan zou ik 67 zijn. Ik rijd in een trekker-oplegger-combinatie van Volvo, die rijdt heel fijn. Het is gewoon mooi om met zo’n wagen van Hollander te rijden, dat maakt me trots.”