Bij The Greenery-perenteler Westende Fruitteelt wonen én werken vluchtelingen uit Oekraïne. Wat begon als tijdelijke opvang voor 3 maanden duurt nu al iets langer. Ontdek waarom echtpaar Tine en Rinus deze mensen opvangen, wat hun ervaringen zijn en hoe zij omgaan met de taalbarrière.
Wil je reageren op dit artikel? Ga dan naar het LinkedIn-bericht en plaats daar je comment.
“We zijn dagelijks bezig voor de mensen die hier wonen, en zijn eigenlijk 24/7 bereikbaar. Terwijl we eigenlijk al met pensioen zijn”, vertelt Tine met een knipoog. Hoe het allemaal begon? Rinus: “Wij hebben zelf aangeboden om mensen op te vangen. De gemeente kwam hier langs om te praten en de volgende dag woonden hier al een aantal vluchtelingen.” Na verloop van tijd gingen ze hier ook aan de slag om te werken. “Ze zijn dankbaar en werken graag én hard.”
“We zijn dagelijks bezig voor de mensen die hier wonen, en zijn eigenlijk 24/7 bereikbaar", vertelt Tine.
Het leven leefbaar maken
Van het openen van een bankrekening, iets online bestellen, een OV-chipkaart regelen en uitvogelen wanneer de bus rijdt, tot het aanvragen van een visvergunning en een bezoek aan de eerste hulp in het ziekenhuis. Er komt veel bij kijken als je mensen echt wilt helpen: “Het is mooi om iets wezenlijks bij te dragen aan het leven van een ander en het leven weer leefbaar te maken”, vertelt Rinus. “We hebben het zelf hartstikke goed. Als je zelf in hun schoenen stond, zou je ook heel blij zijn als je hulp kreeg”, voegt Tine hier aan toe.
Communicatie in ’t Oekraïens, Russisch of Pools
Communicatie met buitenlanders is soms lastig, maar Tine en Rinus gebruiken meerdere hulpmiddelen: “Kijk, hier vul je de Nederlandse tekst in en dan verschijnt het Oekraïens, Russisch of Pools zo op ‘t scherm”, vertelt Rinus terwijl hij de Google Translate-app laat zien op zijn mobiele telefoon. “Dan vraag ik: ‘Hoe gaat het met je?’ en dan spreekt de app de tekst uit. Er zijn ook vluchtelingen die wél Engels spreken en voor ons tolken. En we gebruiken de tolkentelefoon”, vertelt hij. “Het is echt een vooruitgang met 30 jaar geleden. Toen hadden wij Bosnische vluchtelingen in huis na een oproep van Vluchtelingenwerk en bleef het in een gesprek echt bij ‘handen- en voetenwerk’”, vult Tine aan: “Als er een probleem is dan krijgen we ook ondersteuning van maatschappelijk werkers”.
Rinus: “Het is mooi om iets wezenlijks bij te dragen aan het leven van een ander en het leven weer leefbaar te maken.”.
Bad, bed én brood
Op het terrein van Westende Fruitteelt staan 34 units, waar de vluchtelingen in wonen: “Iedere unit heeft een kleine badkamer, keukentje, eettafel met wat stoelen en een aantal stapelbedden. En is ongeveer 2,5 bij 9 meter”, laat Rinus zien. Iedere unit biedt ruimte aan maximaal 6 mensen maar er wonen gemiddeld 3 mensen in. En soms zelfs huisdieren: zo zijn er een paar katten, en een hond. De wasmachines staan – in een aparte ruimte – op een rijtje volop te draaien. De vele fietsen en stepjes getuigen van een druk maatschappelijk leven.
Iedere unit biedt ruimte aan maximaal 6 mensen en soms zelfs huisdieren: zo zijn er een paar katten, en een hond.
Een klein dorp
De units vormen samen een klein dorp: “Het zou een eigen straatnaam moeten krijgen”, zegt Rinus. Ook is er een gezamenlijke ruimte om verjaardagen en andere feestelijkheden te vieren. Tine: “Als de kinderen uit school komen is het daar een drukte van jewelste. Er wordt Nederlandse les gegeven, en we bieden hier sportlessen aan. We hebben veel hulp van vrijwilligers, en mensen die spullen brengen of geld geven. Daarmee kopen we speelgoed en nemen de mensen mee naar het circus of de zoo.” “Tine is echt een sociaal ‘kanon’ en heeft een breed netwerk”, vertelt Rinus trots. “Zo zijn we ook aan 20 generatoren gekomen, die we naar de Oekraïne hebben gestuurd”, vult Tine aan.
Ver van huis
Valentina is een van de Oekraïense vluchtelingen die bij Westende woont en werkt. Ze woont in de achterste unit op het terrein en loopt in slechts 7 minuten naar haar werk: “Het is fijn om hier te kunnen werken; Tine en Rinus zijn aardige mensen. Het is niet ingewikkeld om het werk te leren, maar wél een uitdaging om het snel te doen”, vertelt Valentina in het Engels. Ze vindt het verdrietig om zo ver van huis te zijn: “Ik probeer gelukkig te zijn hier, samen met mijn moeder en zoon. Maar, mijn dochter is achtergebleven in Oekraïne en mijn man werkt in Egypte. Dat maakt het zwaar.”
"Het is niet ingewikkeld om het werk te leren, maar wél een uitdaging om het snel te doen”, vertelt Valentina.
Op je pootjes terechtkomen
“Ik ben echt van de mensen gaan houden”, vertelt Rinus. “Je ziet ze iedere dag en ze gaan in je ‘systeem’ zitten. Tine: “Soms gaan er mensen weg, maar daar houd je wel wat contact mee. Het is mooi om te zien dat deze mensen weer op hun pootjes terechtkomen. Ze kopen bijvoorbeeld een autootje, gaan verhuizen, en worden verliefd.” “De eerste baby is op komst bij een vrouwelijke bewoonster”, vult Rinus aan. Op dit moment wordt er in Zevenbergen woonruimte gebouwd voor deze vluchtelingen. Maar, tot ze daar terechtkunnen, vinden ze een goed en warm (t)huis bij Tine en Rinus in het Noord-Brabantse Fijnaart.
Meer weten?
www.verseoogst.nl/telers/westende-fruitteelt
www.westendefruitteelt.nl
"Het is mooi om te zien dat deze mensen weer op hun pootjes terechtkomen. Ze kopen bijvoorbeeld een autootje, gaan verhuizen, en worden verliefd”, deelt Tine.
Valentina: "Het is fijn om hier te kunnen werken"
Een medewerkster in de loods
Een van de huiskatten
34 units: een klein dorp op zich
