Ton van Staalduinen (coördinator Kwaliteitscontrole) is 25 jaar in dienst. Na al die tijd praat deze ‘ruwe bolster blanke pit’ nog steeds met pretogen over zijn werk bij The Greenery. “April 2023 word ik 65 en ik heb altijd gezegd dan te stoppen. Maar, ik doe het niet. Ik rijd hier nog altijd met het grootste plezier naartoe.”
Iedere werkdag staat Ton om 4.15 uur naast zijn bed: een echte vroege vogel. “Ik rijd 40 kilometer vanuit ’s Gravezande naar Barendrecht. En het is dan nog lekker rustig op de weg. Om 5.15 uur ben ik in Barendrecht. Mijn werkdag in de loods start om 5.30 uur. Ook ’s middags heb ik geen last van files en ben ik lekker vroeg thuis.”
"Mijn werkdag in de loods start om 5.30 uur. Ook ’s middags heb ik geen last van files en ben ik lekker vroeg thuis.”
Ogen en oren van in- en verkopers
“Ik ben de oren en ogen van inkopers en verkopers bij The Greenery International. Met hen stem ik veel af: ‘Ik zie dat, hoe kijk jij daarnaar?’ Het is heel belangrijk om te weten wat er in de hal staat én wat er binnenkomt. De vragen van collega’s beantwoord ik. En, de lastigere artikelen, zoals steenfruit of import tomaten die keur ik nog steeds zelf. De ‘gevlogen’ handel uit de hele wereld, die moet extra goed gecontroleerd worden. Je praat over véél geld en het moet gewoon goed zijn.”
De AGF-wereld? Een logische stap
Ton, afkomstig uit het Westland, deed de middelbare tuinbouwschool in 3 jaar. Daarna werkte hij 7 jaar bij een Bedrijfsverzorgingsdienst: “Daar verving ik telers die in het ziekenhuis lagen, of op vakantie gingen. Dan zorgde ik ervoor dat alles ‘gewoon’ doorliep. Hierna kwam ik in 1986 in ’s Gravezande op de veiling terecht tot de sluiting. Aansluitend was ik 2 jaar hoofdcontroleur bij veiling Delft Westerlee , voordat ik in 1997 een aanbod kreeg om bij Van Dijk Delft te komen werken.
Allemaal even nieuw en spannend
Bij Van Dijk Delft (dat een halfjaar na indiensttreding van Ton verkocht werd aan The Greenery – red.) mocht Ton de kwaliteitsdienst naar eigen inzicht inrichten. “Binnen een vloek en een zucht had ik daar zo’n 5 man aan het werk als keurmeester. Die ruimte en vrijheid kreeg ik gewoon omdat ik goed kon beargumenteren wat ik nodig had.” In die tijd bezocht hij ook veel klanten in Duitsland, Frankrijk, Italië en zelfs Amerika. “Dat was allemaal even nieuw en spannend. Dan zocht ik hier volle containers trostomaten en paprika’s uit en vloog er achteraan om het te zien als de containers geopend werden. In 2011 maakte ik de overstap naar import, dus ging ik van de Hollandse naar de buitenlandse telers.”
"Bij Van Dijk Delft had ik binnen een vloek en een zucht zo’n 5 man aan het werk als keurmeester."
Vertrouwen en steun krijgen
Vertrouwen en steun krijgen van de mensen waar hij mee werkt. Dat vindt Ton belangrijk. “Ik denk dat ik het volledige vertrouwen heb, maar ook ik zit er weleens naast. En, het vervelende is dat wanneer je als keurmeester iets afkeurt, dan kost het altijd geld. Want, het moet uitgezocht worden, het product is niet goed meer of het moet gestort worden. Dat is best lastig voor sommige in- en verkopers. Als ik bij ze langsga zijn ze vijf minuten boos en gaan we daarna een bakkie doen. Uiteindelijk blijft het toch zo: recht is recht en groen is groen”, vertelt Ton met een grijns op zijn gezicht.
"De grootste uitdaging in al die jaren vind ik dat ik 2 keer in staat ben geweest om het keuren op een locatie naar mijn hand te zetten."
Je móet mee wíllen veranderen
Van de administratie op papier naar werken in SAP. Een grote verandering: “Het gaat nu veel makkelijker. Je kunt wel stil blijven staan, maar je móet mee wíllen veranderen. Anders kun je beter wat anders gaan doen. De grootste uitdaging in al die jaren vind ik dat ik 2 keer in staat ben geweest om het keuren op een locatie naar mijn hand te zetten. Dat was bij Van Dijk Delft in Bleiswijk en bij Hagé.” Het belangrijkste in zijn werk als keurmeester? “Je moet eerlijk zijn tegen de mensen: niet tegen de één dit en tegen de ander dat zeggen.”